Kochanki mogą być bardzo różne. Z tego rodzaju znajomości rozliczył się właśnie Wawrzyniec Rozenberg, stoczniowec, działacz opozycyjny i wieloletni dziennikarz codziennej, trójmiejskiej prasy.

Kochanką, którą spędził zgodnie prawie 30 lat, była Stocznia Północna. W okresie PRL, zakład zmilitaryzowany, produkujący okręty na potrzeby Układu Warszawskiego. W takim miejscu, ze względu na nasycenie agenturą i służbami specjalnymi, najtrudniej było konspirować. Mimo to autor książki twórzył „Solidarność” i brał aktywny udział w wydarzeniach grudnia 1970, roku 1980, oraz 1988 roku. Potem zakładał wolną prasę w Polsce i przez chwilę był jednym z liderów Unii Pracy. Książka, która jest rozliczeniem ze Stocznią Północną to pasjonujący reportaż o realiach panujących od lat 60 – tych do 90 – tych, czyli do upadku produkcji w tym z najbardziej tajemniczych spośród stoczniowych zakładów pracy. Z fotograficznej narracji dowiadujemy się nie tylko, dokładnie, jak w 1970 roku palono gdański gmach KW PZPR, ale także jak budowało się kiedyś okręty wojenne, jak wyglądał rytm pracy i zarobki w stoczni, jakie panowały relacje międzyludzkie. Wreszcie, kto stocznię rozkradał i dlaczego – według autora – upadła. „Stocznia Północna Kochanka Moja” to kolejna publikacja Wawrzyńca Rozenberga, której największym atutem – obok łatwo przyswajalnego, dowcipnego języka, jest umiejętność zarchiwizowania i przekazania potomnych rzeczy codziennych, które odchodzące już pokolenie ludzi aktywnych zawodowo od połowy lat 60 – tych wieku, uważa za mało ciekawe. Tymczasem pokolenie najmłodszych dorosłych, traktuje jako bardzo ciekawe. O stoczniach napisano dotąd wiele, ale głównie związkowo – politycznie – produkcyjnie. Zakładowy lifestyle Warzyńca świetnie to uzupełnia.

Wawrzyniec Rozenberg

Stocznia Północna Kochanką Moją – Stoczniowcy Jakich Poznałem

Juszkowo 2020 – 2021

(Red) fot. Bartosz Gondek

Chcesz być na bieząco z informacjami ze świata historii? Jesteśmy na facebooku polnocnej.tv. Szukaj nas na Twitterze oraz wyślij nam maila.