Most drogowy na Wiśle powstał w latach 1851-1857. Kamień węgielny pod budowę wmurował osobiście 27 lipca 1851 r. król pruski Fryderyk Wilhelm I. Gdy go otwarto, był najdłuższą taką konstrukcją w Europie (długość całkowita wynosiła 837,3 m, a po odliczeniu przyczółków - 785,28 m). Budowa pochłonęła 11,5 mln ówczesnych marek. Most porównywany jest do paryskiej wieży Eiffla, bo podobnie jak ona został uznany przez Amerykańskie Towarzystwo Inżynieryjne za międzynarodowy zabytek inżynierii budowlanej i dlatego, że przy budowie kratownic użyto podobnej technologii. Filary mostu zwieńczono 10 wieżami, wojnę i późniejsze zaniedbania przetrwały tylko cztery.

W 1891 r. obok postawiono most kolejowy - było to podyktowane planami sztabu niemieckiego, który zdecydował o budowie Kolei Wschodniej (Ostbahn), łączącej Berlin z Prusami Wschodnimi. Przeprawa przez Wisłę miała mieć miejsce w Tczewie. W okresie międzywojennym Wisła w Tczewie była strefą graniczną między Polską a Wolnym Miastem Gdańsk. Polacy mieli posterunek po stronie Tczewa, gdańszczanie - w Szymankowie. Opiekę nad mostem sprawowało Wojsko Polskie, ze względu na jego strategiczne znaczenie. W sierpniu 1939 r. pod pozorem prac remontowych polscy saperzy założyli ładunki wybuchowe. W razie inwazji miano wysadzić most, by Niemcy nie mogli przekroczyć granicy na Wiśle. 1 września około godz. 6 rano rozpoczęły się działania wojenne na wysokości mostu. Polacy wysadzili przyczółek i ostrzeliwali atakujące wojska. O 6.40 wysadzono drugi przyczółek i filar, co spowodowało osunięcie się mostu do rzeki. Obecnie trwają rozmowy ws. odbudowy mostu.

pc

Chcesz być na bieząco z informacjami ze świata historii? Jesteśmy na facebooku polnocnej.tv. Szukaj nas na Twitterze oraz wyślij nam maila.