Wojna głodowa to konflikt polsko-krzyżacki z 1414 roku. Królewskim emisariuszem był w tym czasie Zawisza Czarny. Do tych zdarzeń nawiązuje coroczna inscenizacja na zamku Sochaczewskim.

- Impreza w Sochaczewie to była nie tylko inscenizacja wypowiedzenia wojny zakonowi, ale także zmagania rycerzy w turnieju przed obliczem samego Zawiszy Czarnego - mówi Piotr Celej z Oliwskiej Drużyny Najemnej inogici oraz projektu wynajmijrycerza.pl - by "wciągnąć" publikę w wieki średnie odbyło się też pasowanie na rycerza naszych najmłodszych widzów. 

Historycznie król Władysław Jagiełło zajął m.in. Nidzicę, Morąg,Ostródę, Olsztyn, Olsztynek, Kiszpork (Dzierzgoń), Biskupice, Prabuty i Kurzętnik. Decydujące oblężenie odbyło się na podzamczu Lidzbarka Warmińskiego. Oblężenie zostało zakończone na prośbę biskupa Henryka Vogelsanga, który powołał się na wcześniejsze powiązania ze stroną polską. Armia polsko-litewska straciła impet, ale nadal poruszała się do przodu - spalono Pieniężno, zniszczono Prusy Dolne i skierowano się w kierunku Elbląga. W tym etapie wojny armia polsko-litewska przede wszystkim była zajęta paleniem wsi - stąd nazwa wojny - głodowa. Oblężenie zamku w Brodnicy nie powiodło się, zaś dziesiątkowana przez epidemię armia wycofałą się na na Litwę.

Co ciekawe wielki mistrz Michał Küchmeister von Sternberg zaproponował Polakom, że odstąpi im ziemię chełmińską, Kujawy i południową część Pomorza Gdańskiego a Litwinom Żmudź.  Król Jagiełło jednak odmówił. Spór miał być rozsądzony na soborze w Konstacnji. W 1420 roku zapadł niekorzystny dla Polski wyrok, co stało się podstawą dalszych konfliktów polsko-krzyżackich. 

Chcesz być na bieząco z informacjami ze świata historii? Jesteśmy na facebooku polnocnej.tv. Szukaj nas na Twitterze oraz wyślij nam maila.