Był jednym z najbardziej skutecznych „trybów” w niemieckiej machinie śmierci. To właśnie on nadzorował zorganizowanie i funkcjonowanie obozów zagłady na obszarze dystryktu lubelskiego w okupowanej przez III Rzeszę Polsce.

Kolejne tygodnie po stłumieniu Powstania Warszawskiego (2 października 1944 r.) Niemcy poświęcili na kompleksowe wyburzanie polskiej stolicy, grabieży majątku jej mieszkańców oraz destrukcji ocalałych z dotychczasowej pożogi dóbr kultury. Taki los spotkał znaczną część zbiorów Biblioteki Narodowej 25 października 1944 r., kiedy to wzniecony przez Niemców pożar pochłonął m.in.

Przymusowa branka do wojska dotyczyła nie tylko obszarów włączonych w 1939 r. do III Rzeszy. Również wielu naszych rodaków z terenów zagrabionych po 17 września wspomnianego roku przez ZSRS zmuszonych było przywdziać sowieckie mundury… Znaczna ich część nigdy już do swoich domów nie powróciła…

Osoby sięgające pamięcią okresu PRL i początków III RP zapewne pamiętają, że Dzień Wojska Polskiego zwykło się wówczas obchodzić nie tak jak obecnie – tj. 15 sierpnia – a 12 października. Co więcej dzień ten był fetowany z porównywalną wystawnością, co 1 maja i 22 lipca. Nieprzypadkowo, bo właśnie 12 października 1943 r.

Kiedy ostatniego dnia września 1939 r. dobiegła końca trzydniowa bitwa pod Szackiem żołnierze Zgrupowania Korpusu Ochrony Pogranicza nie mieli powodów do wstydu. Zdołali odeprzeć atak jednostek ze składu 52.

W średniowiecznej Europie wierzono w legendę o świętym Graalu, który miał obdarowywać jego właściciela życiem wiecznym. Konkwistadorzy zaś za sprawą Indiańskich rewelacji źródła wiecznej młodości szukali w Nowym Świecie.

Stwierdzenie w myśl którego dzieje wojny obronnej 1939 r. stanowią nieprzebrany zasób inspiracji do zajmujących fabuł to truizm w wydestylowanej wręcz postaci. Dramatyzm wrześniowych dni wspomnianego roku nie przestaje bowiem wzbudzać w pełni uzasadnionych emocji.

Około godziny 4 rano 17 września 1939 r. jednostki dwóch sowieckich frontów, Frontu Białoruskiego i Frontu Ukraińskiego, w wielu miejscach przekroczyły wschodnią granicę Polski. Faktyczną agresję skierowaną przeciwko zmagającej się od 1 września 1939 r.

Zbrojna konfrontacja do której doszło w dniach 7-10 września 1939 r. w rejonie Wizny nie przestaje wzbudzać emocji. Z jednej bowiem strony jest to wdzięczny temat dla tzw. pogromców mitów. Z drugiej zaś fakt, że względnie niewielkie zgrupowanie obrońców zdołało tak długo powstrzymywać natarcie przeważających sił Wehrmachtu, ogniskuje uwagę pasjonatów wojskowości.

Międzywojenna Marynarka Wojenna stanowiła przedmiot dumy polskiego społeczeństwa. Niewielka, acz konsekwentnie rozbudowywana, stanowiła zabezpieczenie bałtyckiego „okna na świat” i była świadectwem modernizacyjnych ambicji II Rzeczypospolitej. Niebagatelną rolę w międzywojennej Marynarce Wojennej odgrywała Flotylla Rzeczna, znana jako Flotylla Pińska.   

Kiedy 23 sierpnia 1939 r. agencje informacyjne przekazały wieść o zawarciu paktu o nieagresji pomiędzy III Rzeszą, a Związkiem Sowieckim światowa opinia publiczna nie kryła zdumienia. Współpraca pomiędzy konkurencyjnymi z sobą totalitaryzmami zdawała się bowiem czystą abstrakcją.

Trzynastego sierpnia 1941 r. dobiegła końca pierwsza akcji pacyfikacyjnej obszarów Bagien Prypeckich (pogranicze przedwojennych województw poleskiego i wołyńskiego), które w efekcie operacji „Barbarossa” znalazły się pod niemiecką okupacją. Zatwierdzona osobistym rozkazem Reichsfürhrera-SS Heinricha Himmlera akcja rozpoczęła się 30 lipca wspomnianego roku.

 Port w Gdyni, to obok powiązanej z tym przedsięwzięciem magistrali węglowej z Górnego Śląska oraz niezrealizowanego w pełni Centralnego Okręgu Przemysłowego, okazał się jedną z najważniejszych inwestycji infrastrukturalnych międzywojennej Polski.

27 lipca 1944 r. w Moskwie podpisano porozumienie pomiędzy przedstawicielami Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN), a sowieckiego rządu o przyszłej wspólnej granicy państwowej. PKWN (faktyczne grono figurantów „namaszczonych” przez Józefa Stalina do pełnienia roli marionetkowego rządu „polskiego”) reprezentował jego przewodniczący, Edward Osóbka-Morawski.

Gdy w trakcie I wojny światowej zaistniała perspektywa wskrzeszenia Polski, oczywiste było, że w granicach odrodzonego państwa polskiego musi znaleźć się Wilno - druga stolica przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, jeden z najważniejszych ośrodków polskości.Kaplica ostrobramska, nekropolia na Rossie i Katedra św.

Miłośnicy historii mają powody do zadowolenia. Od morza, aż daleko, daleko w gląb lądu archeolodzy, oraz miłośnicy historii odnajdują właśnie obiekty, które są sensacjami co najmniej na skalę ogólnopolską.

Nie byłoby Wenus z Kołobrzegu i światowej sensacji archeologicznej, gdyby nie wprawne oko i inteligencja rolnika z podkołobrzeskiej wsi Obroty. Dzięki niemu wzbogaciliśmy się o artefakt niespotykany w naszej części Europu, pochodzący sprzed pięciu tysięcy lat przed Chrystusem.

Tak działa prawo serii. Po naszych artykułach o odnalezieniu sztandarów polskich pułków z 1939 roku, skontaktowała się z nami znana firma zajmująca się na co dzień dziełami sztuki, informując, że w ich zbiorach znajduje się niezwykle ciekawa, biało – czerwona bandera wojenna, powiewająca przez lata nad Dowództwem Marynarki Wojennej RP w Londynie.

Narodowe Muzeum Morskie zaprasza 1 maja na sentymentalną podróż do lat 70., gdy Świ

Na rynku księgarskim pojawiła się niezwykle cenna książka. To monografia „Polski Fiat w II Rzeczypospolitej” – pierwsza książka w sposób całościowy omawiająca historię najbardziej znanej marki samochodowej przedwojennej Polski. Także w trójmiejskim kontekście.

Żuławskie podcienia to prawdziwe księgi tajemnic. Nie inaczej jest w przypadku zabytkowego domu z Żelichowa pod Nowym Dworem, w którym mieści się obecnie gospoda Mały Holender. Część z nich będzie można poznać już 23 marca o godzinie 11.

Choć przyjęło się, że średnia życia w średniowieczu wynosiła 30 lat, nie oznaczało to, że nie można było dożyć 50 urodzin. W takiej wsi jak Pruszcz Gdański większość mieszkańców żyła całą rodziną w jednej izbie, która była jednocześnie kuchnią, sypialnią i pokojem dziennym.

Słynna biblia Gutenberga, przechowywana w Pelplinie trafiła do Muzeum Narodowego w Warszawie. Spokojnie – nie na stałe. Będzie ją można oglądać w stolicy do 23 marca.

Konserwator zdecydował, starosta ogłasza przetarg. Czy to przełom w sprawie remontu mostów w Tczewie?

Porucznik Sławomir Borewicz to z pewnością jedna z najbardziej kultowych postaci literatury i kina okresu PRL. Właśnie minęło 35 lat od wydania ostatniego zeszytu serii Ewa wzywa 07, a także emisji ostatniego odcinka serialu 07 zgłoś się. W zapomnienie poszła seria wydawnicza.